(wybrane wiersze)
Ciesz się Matko, Polsko!
Ciesz się Ziemio Ojczysta,
bowiem wydałaś na przestrzeni swych dziejów
tyle pięknych Postaci:
czystych - jak kryształ
zdrowych - jak woda źródlana
dobrych - jak chleb powszedni
To Oni,
Wielcy,
Bohaterowie,
Święci,
którzy mierzyli swoje siły na zamiary.
Życie uświęcali miłością
i z miłości umierali.
Ciesz się Matko, Polsko!
I bądź dumna ze swoich Córek i Synów,
którzy odważnie potrafili mówić złu - nie!
A dobru - tak!
Dziś, jak brylanty,
jak kruszce złota
Zdobią świątynie Pańskie,
A w sercach zajmują poczesne
miejsce.
Ciesz się Matko, Polski Królowo!
Ciesz się z Pereł naszej Ziemi,
które swym blaskiem
zasłaniają ciemne plamy Narodu.
I prosim,
prowadź nas do Królestwa Swego Syna
po drodze bezpiecznej
I bądź przy nas do końca.
S. Bernadeta Lipian
Nie z alabastru,
ani złotego kruszcu
Bóg Cię uformował.
Byłaś zwyczajna jak każdy człowiek,
z ułomną naturą,
lecz bogatą w Boże dary,
które umiałaś rozwijać
do granic możliwych.
Delikatna - jak mimoza,
gdy trzeba - milcząca jak grób,
dobra - jak chleb
i kochająca do końca.
To Ty, Anno Profesorko,
ślęcząca nad zeszytami uczniów do późna w noc,
zasłuchana w zwierzenia często "nieudaczników",
wyrozumiała dla nich nad wyraz
i dobra jak matka.
Zagubionym ukazywałaś Światło
i Miłość Odwieczną.
Radosnym spojrzeniem niosłaś wszystkim ukojenie.
Bez rozgłosu, po cichu, spokojnie
przesuwałaś się ulicami miasta
i korytarzami szkolnymi,
pozostawiając po sobie ślady Bożej miłości
Anno!
Wrażliwa na Piękno i Bożą miłość
-
ucz nas nadal mądrego życia
dla Boga
Kościoła
i Ojczyzny.
S. Bernadeta Lipian
Składam Ci w darze
bukiet biało-czerwonych goździków
w podzięce za Twoją miłość
do nas
do Polski.
Kładę je na płycie Twego grobu
dla pamięci i wdzięczności
za to, że uczyłaś nas
"żyć bosko i
szlachetnie".
I nosić imię Polaka
z godnością i honorem.
S. Bernadeta Lipian
Odwagi!
Trzeba odwagi,
by nie zostać porwanym przez wichry i burze.
Trzeba odważnej wiary,
by w nawałnicach życia nie zginąć.
"Nie lękajcie się, Jam zwyciężył świat" -
mówi Chrystus.
"Piotrze, małej wiary, czemuś zwątpił?"-
brzmi nam w uszach.
Wydaje się, że już koniec.
Nie ma odwrotu:
zagubiła się ludziom wiara,
zniknęła miłość,
a świat leci ku przepaści.
Polska, Ojczyzna...?
Co znaczy wobec potęgi świata
niosącego cywilizację śmierci?
Odwagi!
Wiary!
"Jam zwyciężył świat!"
Potrzeba odwagi w rodzinie,
by zachować jej świętość.
W szkole,
by nie rozminąć się z prawdą.
W Parlamencie,
by mądre sprawować rządy.
W Ojczyźnie,
by jej nie zdradzać.
Odwagi!
Bez kompromisu ze złem!
Bez kolaboracji z fałszywymi prorokami
i zdrajcami!
Byłaś odważna Anno!
Płaciłaś za to wysoką cenę,
ale zwyciężyłaś.
Zachowałaś człowieczeństwo.
Uratowałaś etos nauczyciela i
wychowawcy.
Dochowałaś wierności Bogu,
Kościołowi,
Ojczyźnie.
Dziś za to dziękujemy Ci
Profesorko, Anno.
S. Bernadeta Lipian
Przez zeszyty, książki i dzienniczki
konferencje
powitania w progu szkoły
jawi się oczom moim
Pedagog niezwykły - Polonistka
Jej sylwetka jak tęcza na niebie
Twarz skupiona z uśmiechem przyjaznym
dłoń i serce otwarte
czeka...
Wzrok serdeczny, uważny
Zza szkieł patrzy głęboko
Nauczyciel Prawdy...
W Nowy Rok Szkolny wchodzi
z Wiarą, Nadzieją i Miłością
Z wielkim doświadczeniem Życia...
Pochyla się nad każdym uczniem
Podpowiada Pedagogom
Jak mądrze rozwiązywać
Zawiłości tekstu, zawiłości Życia...
Dla każdego ma serce na dłoni
Dzisiaj -
Tak jak dawniej...
Pedagog z charakterem
Wzorzec dla Młodych
W Słońcu Skała
A imię Jej
Anna Jenke - Służebnica Boża.
Lidia Tomkiewicz