Święto Niepodległości

(Wspólny śpiew "Jeszcze Polska nie zginęła" - przy akompaniamencie)

Recytacja

Opowiedz nam, moja Ojczyzno
jak matka dzieciom ciekawym,
o latach znaczonych blizną
na wiekach chwały i sławy.

O wojach Mieszka nam powiedz,
o słupach nad Odrą stawianych,
Niech niesie Twoją opowieść
Wiatr halny i morskie szkwały.

Matczynej ucz nas miłości,
Jak ojciec w życie wprowadzaj,
nie żałuj serdecznej troski,
za trudy szczodrze nagradzaj.

Biel śniegu i żar czerwieni
i orły dumne, piastowskie,
to wieczne symbole tej ziemi
najbliższej sercu, bo polskiej!

Wytłumacz nam, tak jak umiesz,
skąd czerwień i biel sztandarów.
Niech ludzie żyją tu w dumie,
że taki wydał ich naród.

(Śpiew przy akompaniamencie- "Jak długo w sercach naszych" )

Narrator

Zanim nadszedł upragniony dla Polaków dzień niepodległości - 11 listopada 1918 roku, kraj nasz znajdował się 123 lata pod zaborami: rosyjskim, pruskim i austriackim. Przez te wszystkie lata zaborcy próbowali narzucić Polakom swoją kulturę, język, obyczaje, religię. Jednak dzięki patriotyzmowi naszych pradziadów najcenniejsze wartości zostały uratowane. Wówczas kochać Polskę znaczyło bronić wartości ducha, walczyć o nią, a często oddać życie. I szli młodzi chłopcy na śmierć dla nas, byśmy mieli dziś wolny i niepodległy kraj. Tysiące Polaków walczyło u boku Napoleona, który utworzył Księstwo Warszawskie.

Potem nastąpiły kolejne zrywy niepodległościowe - powstanie listopadowe i styczniowe, ale niestety kończyły się klęską.

Polacy zrozumieli, że są zbyt słabi, by pokonać zaborców. Trzeba było czekać i wzmocnić siły narodu. Najważniejsze, by ocalić ducha narodu - honor Polaka! Posyłać dzieci do szkół zaborców, ale jednocześnie w domu uczyć je języka polskiego i pięknej, polskiej historii! Było to wielkie i ambitne zadanie ówczesnych Polaków -nauczyć własne dzieci mówić i czuć po polsku!!!

Recytacja

Rodzice byli przykładem patriotyzmu dla swoich dzieci!
Nauczyciele, uczyli języka rodzimego i historii ojczystej, mimo
zakazów zaborców!
Księża dbali o wiarę ojców i pielęgnowali ducha narodu!
Żołnierze, którzy musieli służyć w armii carskiej pamiętali, że są
Polakami!
I uratowali Polacy skarb narodowy. Polska wykreślona z mapy Europy - istniała i nigdy istnieć nie przestała!!!

(Wspólny śpiew przy akompaniamencie "Rota")

Recytacja

Jeżeli tutaj domu próg,
Jeżeli serce stąd pochodzi,
na miedzach śpi czerwony głóg,
A chleb powszedni tu się rodzi.
Jeżeli źródła biją stąd
By dać początek modrej Wiśle,
i jeśli tu najbliższy ląd
o którym zawsze będziesz myśleć...

Nauczmy się na pamięć tego kraju,
litera po literze, dzień po dniu,
co oczy po horyzont ogarniają,
co zdarzyć się nam może tylko tu,
w złocistym lipcu czy zielonym maju,
od wschodu słońca aż po nocy cień.
Nauczmy się na pamięć tego kraju,
jednego w całym świecie
jak własny dzień...

Recytacja

O Polsko! Święte Twe imię
Po cichu i pokryjomu
Z trwogą za siebie i innych
Szeptano w ojców mych domach.

Prawdziwe jakieś historie
Opowiadano o Tobie
Mówiono, że jesteś świętą,
Mówiono, że leżysz w grobie.

("Z dymami pożarów, z kurzem bratniej krwi" - śpiew przy akompaniamencie)

Recytacja

Do Ciebie Panie, w dziejowej godzinie
Głos Twego ludu z ziemi polskiej płynie.
Wróć nam, o Boże! ojczyznę kochaną
W troje rozdartą i w morzu krwi skąpaną.

Sto lat niewoli znieśliśmy w pokorze,
Wyzuci z ziemi, pogardą karmieni.
Twa sprawiedliwość wszystko może,
Twoja Opatrzność zło w dobro przemieni.
Daj nam wytrwałość, wspomóż nasze siły,
Niechaj jedność, zgoda stale wśród nas gości.
Daj, by się nasze pragnienia spełniły,
Ty sam rządź nami - Boże z wysokości!

Niech nasza Polska wśród narodów stanie
Dzielna i mądra, jednością złączona.
Oto Cię prosimy z głębi duszy, Panie,
Ojcowskie wyciągnij ramiona.

Recytacja

Wstań, Polsko moja!
Uderz w czyn!
I znów przebojem w bój szalony!
Już płonie lont podziemnych min...
Krwawą godzinę biły dzwony...
Zerwane pęta - Uderz w czyn!
Wstań, Polsko moja!
Strząśnij, proch!
Żałosne marzeń ucisz łkania!
Za Tobą świty zmartwychwstania!
Z anielskich skrzydeł strząśnij proch!
Wstań, Polsko moja!
W ogniach zórz
Nowe się szlaki krwawią tobie!
O, lżej ci będzie w gromach burz
Niźli w zawiędłych wspomnień grobie -
Wstań, Polsko moja, w blaskach zórz.

(Śpiew przy akompaniamencie - "Ojczyzno ma")

Narrator

W Święto Niepodległości pomyślmy z wdzięcznością o naszych dziadach i pradziadach, którzy swoje życie składali w ofierze na Ołtarzu Ojczyzny, by obronić to, co największe i najcenniejsze - Polskę!
To z Ich patriotyzmu, poświęcenia, walki na śmierć i życie - zrodziła się Polska!!!

To dzięki Nim żyjemy dziś w wolnej Polsce!
Czy pamiętamy o tym???

Naczelnikiem Polski został ceniony przez Polaków dowódca Legionów Polskich z czasów I wojny światowej - Józef Piłsudski.

(Śpiew przy akompaniamencie "Pierwsza Brygada")

Recytacja

Ach, jakże mi nie mówić o tych dniach radości,
O tej chmurnej jesieni, gdy w szumiącym wietrze
szedł nad miastem rodzinnym pierwszy powiew wolności.
Kiedyśmy pełną piersią pili to powietrze,
nocą w ciemnych alejach stłoczeni szpalerem
czekając, aż zapłonie świt nad Belwederem.
Jakże ciebie przywitać, radosna swobodo?
i czym uczcić najpiękniej? Chyba tym uśmiechem
i młodzieńczej poezji burzliwą urodą,
co szła śpiewem przez miasto i wracała echem.

(Śpiew przy akompaniamencie " Białe róże")

Recytacja

Leć orle biały nad polską ziemię
Chroń twemi skrzydłami prastare plemię
I ponad szare Giewontu skały
I ponad Bałtyk leć orle biały.

Leć orle biały nad bujne łany,
które uprawia nasz ojciec kochany
Leć ponad Wisłę, leć ponad Wartę
Skrzydła twe białe trzymaj rozwarte.

Szarpały ciebie trzy orły czarne,
Chciały Cię wtrącić w groby cmentarne.
Potęgi wrogów dziś się rozchwiały,
Ale ty żyjesz nasz orle biały.

Dzisiaj zniknęły wrogie nam trony,
Powiewa sztandar biało-czerwony.
Powiewa sztandar ten pełen chwały
W polu czerwonym nasz orzeł biały.

Recytacja

Polsko, nie jesteś ty już niewolnicą!
Łańcuch twych kajdan stał się tym łańcuchem,
Na którym z lochu, co był twą stolicą
Lat sto, swym własnym dźwignęłaś się duchem.

Ty broniąc siebie wbrew wszelkiej nadziei,
Broniłaś jeno od czarnej rozpaczy
Wiary, że wolność, prawo, moc idei
Nie jest czczym wiatrem ust, ale coś znaczy.

Żadne cię miana nad to nie zaszczycą,
Co być nie mogło przez wiek twą ozdobą!
Polsko, nie jesteś ty już niewolnicą!
Lecz czymś największym, czym być można: sobą!

("Boże, coś Polskę" - śpiew przy akompaniamencie)

Recytacje uczniów:

Kiedy nagle las zaszumi,
mowę sosny, gdy zrozumiesz,

Wiedz, że ...