24 października 1999 roku uchwałą Rady Gminy Zespół Szkół w Rogóżnie otrzymał imię Anny Jenke.
24 października 1999 r.
Dialog
Skąd dzisiaj w Rogóżnie
tak dużo miłych Gości?
Skąd tyle uśmiechów i tyle radości?
Odpowiedz mi Moniko, Małgosiu i Maćku,
Odpowiedzcie mi, bardzo proszę!
Nie wiesz, nie wiesz, że
Anna Służebnica Boża,
Kochana, Święta - kandydatka na ołtarze
Jest blisko Pana Jezusa i uśmiecha się w niebie
Do nas: do mnie, do Patrycji i do Ciebie?
Wiem, dlatego i dzieci się
cieszą, bo Anna je kochała,
O różnych przygodach im opowiadała.
A dzieci nazywały Ją "Ciocią", czasem "Mamą",
bo Ona była im oddana całym sercem i duszą całą.
Myślę, że Ona nadal
nas kocha: mnie i Ciebie.
Jeszcze teraz mocniej, goręcej, bo jest już w niebie.
Poprośmy Ją, by kochała także naszych Rodziców
I Panie nauczycielki w szkole,
I Panie wychowawczynie w przedszkolu.
Wszystkich nauczycieli i
wychowawców na świecie,
W Polsce w każdym województwie i w każdym powiecie.
W Warszawie, Rzeszowie, Szczecinie, Lublinie
Niech dobroć Anny wszędzie po świecie słynie!
S. Bernadeta Lipian
Śpiew: "Oto jest dzień, który dał nam Pan..."
My młodzi!
potrzebujemy ideałów,
by pięknie i szlachetnie żyć.
Anna Jenke
pełna radości i młodzieńczego
zapału,
jest bliska współczesnej młodzieży,
która poszukuje wzorców osobowych i autorytetów,
na których mogłaby oprzeć swoją teraźniejszość i przyszłość.
Jak każdy młody człowiek,
przeżywała trudne problemy,
stoczyła niejedną walkę o dobro, prawdę i sprawiedliwość.
Jej udziałem były zwycięstwa
i porażki,
sukcesy i niepowodzenia,
radość i smutek.
Otaczający świat przyciągał
Jej uwagę
i zmuszał do refleksji.
A życie
powoli
rzeźbiło Jej duszę
według Najwyższego wzoru - Chrystusa,
który dla wszystkich jest Drogą, Prawdą, Życiem.
S. Bernadeta Lipian
Mimoza
Nie z alabastru,
ani złotego kruszcu
Bóg Cię uformował.
Byłaś zwyczajna jak każdy człowiek,
z ułomną naturą, lecz bogatą w Boże dary,
które umiałaś rozwijać
do granic możliwych.
Delikatna - jak mimoza,
gdy trzeba - milcząca jak grób,
dobra - jak chleb
i kochająca - do końca.
To Ty, Anno Profesorko,
ślęcząca nad zeszytami uczniów do późna w noc,
zasłuchana w zwierzenia często nieudaczników,
wyrozumiała dla nich nad wyraz
i dobra jak matka.
Zagubionym - ukazywałaś
Światło
i Miłość Odwieczną.
Radosnym spojrzeniem niosłaś wszystkim ukojenie.
Bez rozgłosu, po cichu,
spokojnie -
przesuwałaś się ulicami miasta
i korytarzami szkolnymi,
pozostawiając po sobie ślady Bożej miłości.
Anno, Mimozo!
Wrażliwa na Piękno i Bożą Miłość -
ucz nas mądrego życia...
S. Bernadeta Lipian
Kochałaś dzieci i młodzież
całym sercem.
Z największą troską
pochylałaś się
nad głodnym i opuszczonym
dzieckiem ulicy.
Jak promyki słońca
Dzieci - "to
troska naszych czasów" -
mówiłaś Anno, z pełną miłością.
I budziłaś sumienia odpowiedzialnych za ich los.
Rodzice, szkoła i Kościół
-
stróże czystości dziecka.
To wzorce i przewodnicy
ku Bogu i jasnej przyszłości.
To rzeźbiarze młodych charakterów
i mistrzowie życia.
Tak to widziałaś Anno.
Tak uczyłaś i tymi słowy mówisz dziś do nas.
Bo dzieci - to promyki słońca
rozświetlające mroki dnia...
S. Bernadeta Lipian
W Tobie młodzi ludzie
znajdują wzór i pomoc
do godnego i odważnego przeżywania swej młodości.
Odwagi
Odwagi!
Trzeba odwagi,
by nie zostać porwanym przez wichry i burze.
Trzeba odważnej wiary,
by w nawałnicach życia nie zginąć.
"Nie lękajcie się, Jam zwyciężył świat" -
mówi Chrystus.
"Piotrze, małej wiary, czemuś zwątpił" -
brzmi nam w uszach.
Wydaje się, że już
koniec.
Nie ma odwrotu:
zagubiła się ludziom wiara, zniknęła miłość,
a świat leci ku przepaści...
Polska, Ojczyzna...?
Co znaczy wobec potęgi świata
niosącego cywilizację śmierci?
Odwagi!
Wiary!
"Jam zwyciężył świat".
Potrzeba odwagi w
rodzinie - by zachować jej świętość.
W szkole - by nie rozminąć się z prawdą.
W Parlamencie - by mądrze sprawować rządy.
W Ojczyźnie - by jej nie zdradzić.
Odwagi!
Bez kompromisu ze złem!
Bez kolaboracji z fałszywymi prorokami i zdrajcami!
Byłaś odważna, Anno!
Płaciłaś za to wysoką cenę,
ale zwyciężyłaś.
Bo zachowałaś człowieczeństwo.
Uratowałaś etos nauczyciela i wychowawcy.
Dochowałaś wierności Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie.
Dziś za to dziękujemy Ci Profesorko, Anno!
S. Bernadeta Lipian
Miłość do ojczyzny
wyniosła Anna Jenke
z domu rodzinnego
i przez całe życie ją pogłębiała.
Właściwie pojętego
patriotyzmu
uczyła dzieci i młodzież.
Często powtarzała:
"Być Polakiem,
to żyć bosko i szlachetnie".
Ojczyzna
Ojczyzna - to święte słowo.
Nabrzmiałe dumą i honorem rycerskim.
Cenne - jak samo życie
i zachwycające - jak miłość najpiękniejsza.
Ojczyzno!
Jak Ciebie cenić trzeba? -
odpowie ten, kto Cię już stracił.
Anno, patriotko gorąca!
Dla Ciebie Polska - to druga Matka,
którą kochałaś słowem i czynem.
Ucz nas żyć dla Ojczyzny!
S. Bernadeta Lipian
Miałaś otwarte serce
dla wszystkich.
Wszystkich szczodrze obdarowywałaś.
Głodnym dawałaś do ręki kromkę chleba,
a zagubionym niosłaś miłość.
Kromka chleba
Czym Anno
Twa kromka chleba
siłą miłości
której łaknącym potrzeba?
Może darem szczerym
serc tysiąca
dla bliźniego swego
gdy nędza przetrąca?
Stoisz pomnikiem
z chlebem i książką
miłości szaleństwem -
oczy Twe mówią
że kromka chleba
nieboskłonu
błogosławieństwem.
Posąg Twój
dla nas wzruszeniem
świadectwem
znaków czasu ewangelii -
miłosierdzia
czynieniem.
Witold Szczepaniec
Żyłaś pięknie! Nie
dla siebie,
lecz dla innych.
Głodnemu
dałaś kawałek
chleba,
dzieci i młodzież
uczyłaś
prawdy
i miłości
życia
zagubionym i
zabłąkanym
wskazywałaś
drogę
w kierunku
dobra, piękna i miłości!!!
Mówiłaś: "Nie wolno być miernotą, tylko mocnym człowiekiem".
Czuwaj nad nami,
i nam pomagaj!
Słabi jesteśmy,
ale gdy Ty, podasz nam rękę,
będzie nam łatwiej.
Przywołuje Cię do nas
dzwonek szkolny
wrześniem strojny,
a polski wrześniowy
sprzed lat Anno -
to był alarm wojny.
I te dzwonki trudnego czasu
trwania na białoczerwonym
posterunku
przeszły z Tobą,
a później bez Ciebie
z Twym przesłaniem -
boś w Domu Pana.
Módl się za nami Anno
o wychowanie w miłości,
prawość obyczajów,
Ojczyznę od rozbojów
i prywaty wolną.
Niech prawdę
i progu nadziei
nie przesłoni grzech
złotego cielca.
Zapraszamy Cię Anno
do naszych szkół
z modlitwą
i darami Pana.
Modlimy się
za Kościół i Naród -
za te dwie polskie dłonie
wzajemnie się
obejmujące.
Witold Szczepaniec
Dla młodzieży byłaś
jak dobra matka
i przyjaciel, przed którym serce
można otworzyć.
Dla nauczycieli -
wychowawców stałaś się wzorem,
przykładem pięknej postawy i wielkiego zaangażowania
w pracy wychowawczo-dydaktycznej.
"Tak cudnie da się uczyć" - zwierzałaś się.
I uczyłaś - po
mistrzowsku -
rzeźbiłaś ducha powierzonej Ci młodzieży.
"Chcę kroczyć do gwiazd" - powtarzałaś często.
Zapatrzeni w Ciebie,
pójdziemy Twoimi śladami.
Nieważne, że będą to
małe,
dziecięce kroczki.
Ważne! Najważniejsze!!!
Żeby iść w tym kierunku,
w którym ty podążałaś.
"Dobrocią, miłością, ciszą, pogodą - zwyciężać świat!
Być żywym listem Chrystusowym".
To Twój program życiowy,
który zostawiłaś nam w testamencie,
a który możemy i przyjmujemy za własny.
Łódź Twego życia
płynie do gwiazd
a Ty ciągle patrzysz
na ziemię -
tu zostawiłaś
młodzieży moc
i zatroskane serce
o polskie plemię.
Nad modrym Sanem
wiosenne niebo
kwiatami zdobi
Twój grób -
przy nim modlitwa
i nasza pamięć
u Twoich stóp.
Patrz na nas Anno
z przystani Nieba
ślij nam serdecznie
różaniec słów -
upraszaj łaski
u Dobrego Boga
i naszej Matce
dobrze o nas mów.
Będziemy JEDNO
w polskiej rodzinie
tak nas uczyłaś
z miłości -
pójdziemy zwarci
biało-czerwoni
i w sercu z Bogiem
na Wysokości.
Witold Szczepaniec
1. Patrzę na
ptaki i lilie polne,
widzę, jak Ojcze troszczysz się o nie.
Tylko my, ludzie, na Twojej ziemi
Nie potrafimy chlebem się dzielić.
Ref: Abyśmy byli
jedno, podajmy sobie ręce
Abyśmy byli razem i jedno mieli serce.
Dzielmy się chlebem, dzielmy się niebem,
Niech się odmieni, niech się odmieni
Oblicze ziemi, tej ziemi.
2. Przymnóż nam
wiary i odmień serca.
Niechaj zapłonie ogień braterstwa.
I niech już przyjdzie na ludzką ziemię
Oczekiwane wciąż nowe plemię.
Ref: Abyśmy byli...
3. O ludzie,
bracia do was wołamy -
Niech się zakończą grzechów rozłamy
I w ocalonym rodzinnym domu
Obdzielmy siebie znakiem pokoju.
Ref: Abyśmy byli...
4. O Chryste, Królu
przyszłego wieku
Niechaj blask prawdy w każdym człowieku
Uczyni jedno ludzkie wyznanie
Żeś Ty nam Bogiem, żeś Ty nam Panem.
Ref: Abyśmy byli...
Anno Jenke - kim Jesteś?, kim Byłaś?!
Byłaś dziewczynką, miałaś kochających rodziców, jak my wszyscy...
Byłaś uczennicą, chodziłaś do szkoły, jak my teraz chodzimy...
Byłaś harcerką - my też będziemy, bo chcemy się od Ciebie, uczyć wszystkiego...
Byłaś studentką, nauczycielką, dyrektorem szkoły...
Nazywano Cię "Dziwną
dziewczyną"...
Sama zaś nazywałaś się "Słoneczną skałą"...,
a kiedy odeszłaś "na drugi brzeg życia" - do wieczności -
nazywają Cię
"Perłą Jarosławia"...
Anno
Jenke! Kim Jesteś?!
Kim byłaś?!
Byłaś człowiekiem zwyczajnym
i niezwyczajnym...
Służyłaś, po prostu służyłaś
drugiemu człowiekowi
i dlatego osiągnęłaś pełnię człowieczeństwa.
Byłaś jak ta "Słoneczna skała" - nieugięta i
nieustraszona.
Wszelkie przeciwności
"dodawały Ci skrzydeł"
i coraz wyżej i wyżej "szybowałaś" ku niebu!
Będziemy Cię pielęgnować,
i szczycić się Tobą
"Perło Jarosławia"
i odkrywać wciąż na nowo bogactwo Twojego człowieczeństwa!
Śpiew: "Musimy siać"...
Musimy siać, choć
grunta nasze marne,
Choć nam do orki pługów brak i bron,
Musimy siać, choć wiatr porywa ziarna,
Choć w ślad za siewcą kroczą stada wron.
Musimy siać, nie wiedząc
w którą stronę
Poniesie wiatr i w ziemię rzuci siew,
Nie wiedząc, kto i gdzie pozbiera plony,
W dożynki czyj radosny huknie śpiew.
Nie wolno nam ni sił, ni
dnia marnować,
Musimy siać, musimy tworzyć cud!
Nie wolno nam po spichrzach ziarna chować,
Na świecie głód, na świecie straszny głód.
A nas tak mało tych, co
mogą pomóc,
Ze swych zapasów szczyptę braciom dać.
I choć nie przy nas wzejdzie ruń zielona,
My róbmy swoje - my musimy siać.
Scenariusz
opracowała:
Janina Fudali
Nadanie imienia to Święto Szkoły. To wydarzenie historyczne, które na długo pozostanie w pamięci uczniów, nauczycieli i całej społeczności lokalnej. A oto fragmenty przemówień naszych Gości:
|
|
|
 Msza Św. pod przewodnictwem Ks. Biskupa Stefana Moskwy |
|
 Poświęcenie Tablicy Pamiątkowej |
|
 Przemówienie Kuratora Oświaty Pani mgr Alfredy Łoboda |
 Pani mgr Bogusława Rygowska i Pan mgr Tomasz Petry z Towarzystwa Przyjaciół Anny Jenke w Jarosławiu |
|
|
|
|
|
 Wystąpienie Konrada Sacały w imieniu Samorządu Uczniowskiego |
 Podziękowanie dostojnym Gościom |
 Dzieci i młodzież Zespołu Szkół w Rogóżnie |
 Grono Pedagogiczne Zespołu Szkół w Rogóżnie
|
|
